اثربخشی روش روانی - آموزشی بربهبود درماندگی آموخته شده و مشکلات درون نمود دانش آموزان با ناتوانی های یادگیری

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر برنامه ی روانی –آموزشی بر درماندگی آموخته شده و مشکلات درون نمود دانش آموزان با ناتوانی های یادگیری بود. پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون می باشد. به عنوان نمونه 9 دانش آموز مبتلا به اختلال یادگیری از یکی از مراکز ناتوانی های یادگیری شهر تهران به صورت در دسترس انتخاب شد. برای جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه ی تجدید نظر شده ی سبک اسناد کودکان(1996) و پرسشنامه ی آخنباخ مورد استفاده قرار گرفت. فرایند پژوهش سه ماه بطول انجامیدو اعضای نمونه در 10 جلسه تحت مداخله ی برنامه ی روانی – آموزشی قرار گرفتند. نتایج تحلیل t همبسته نشان داد که برنامه ی روانی –آموزشی بر درماندگی آموخته شده و مشکلات درون نمود دانش آموزان با ناتوانی های یادگیری تاثیر معنی دار ندارد. اما ناهمسویی این نتایج را با توجه به تغییراتی که در نمره ی خام بعضی از کودکان مشاهده می شود و پیشینه ی پژوهش که سومندی این برنامه را نشان می دهد، می توان به محدودیت ها و مشکلات حین اجرای پژوهش نسبت داد، که از جمله ی این محدودیت ها محدودیت زمانی در اجرای برنامه، ممانعت مدیر مرکز اختلال یادگیری جهت گروهی برگزار کردن درمان، عدم همکاری والدین در اجرای تمرین های مربوط به منزل بود. با توجه به اینکه برنامه ی روانی –آموزشی باعث تغییر در نمره های خام شده است ، استفاده از این برنامه برای رفع مشکلات روانشناختی کودکان توصیه می شود.